Stephan hakte met een grote scherpe bijl houtblokken doormidden. Hij stond achter het kleine boswachtershuisje waar hij samen met zijn moeder woonde. De dakpannen van het huisje waren groen uitgeslagen. De verf van het hek rondom de tuin bladderde. Stephan zuchtte. Zonder zijn vader was het onmogelijk om alles bij te houden. Nu stonden ze er alleen voor. Hoe lang zouden ze dat nog kunnen volhouden? Waaom was hij zo plotseling weggegaan? Stephan wist het niet. Hij keek naar de stapel houtblokken die hij al gedaan had en onder een afdakje lagen, opgestapeld tegen de muur. Toen hoorde hij plotseling een gil...
Commentaar van Jeroen op Saskia's verhaal
Een mooi verhaalbegin, vind ik. De eerste zin vertelt Saskia dat Stephan met een grote scherpe bijl hakt. Door de "spannende" woorden groot en scherp wil je verder lezen. Saskia geeft ook een beschrijving van het huis. Je ziet het huis voor je. Met de groene dakpannen en de afbladderende verf. Als Sthepan aan zijn vader denkt, roept Saskia ook vragen bij de lezer op. Saskia vertelt eerst waarmee Stephan bezig is en daarna wat er aan de hand is. Dat vind ik een goede volgorde.