Gerard Dummer

Alles over Onderwijs en ICT.

Browsing Posts tagged anoniem internetten

Ik merk dat mensen op verschillende manieren met internet omgaan. Een bekende uitspraak is bijvoorbeeld dat jongeren de computer als een “social machine” zien. Vandaag zat ik voor mezelf te denken aan een andere indeling. Sommigen zien het internet als iets statisch en anderen zien het als iets dynamisch. Of misschien moet ik zeggen: sommigen gebruiken het als een statische omgeving terwijl anderen het als een dynamische omgeving gebruiken en veranderen. Ik merk dat bij mezelf ook vaak. De ene keer zie ik een website en neem het als een gegeven (vertrektijden op de website van de NS opzoeken bijvoorbeeld) en de andere keer raak ik actief betrokken bij een site (zoals WikiKids).

Ik dacht ook: hoe kan ik anderen dit uitleggen? Dat het internet een dynamisch geheel is? Ik dacht: misschien kan dat met een filmpje.

Soms ziet het internet er voor mij zo uit:




En soms zo:



Soms ben ik actief bezig en soms gebruik ik het gewoon omdat ik informatie wil vinden.

Er zijn waarschijnlijk nog wel andere metaforen te bedenken. Als iemand een betere metafoor weet, hoor ik het graag.

In de COS van afgelopen maand (mei 2007) stond een artikel van Jan Zengerink met als titel Praktische ethiek rond internet. Een interessant artikel vond ik. Zengerink schreef het artikel naar aanleiding van een paar berichten uit de Volkskrant over journalisten die gestopt waren met hun weblog omdat ze genoeg hadden van de “schaamteloze en onbeschofte wijze waarop anonieme reacties werden verstuurd over de inhoud van zijn weblog”.

Zengerink gaat in zijn artikel in op de keuze voor filtering van het internet of juist niet filteren. Daarbij zal de school een keuze moeten maken die voortkomt uit de waarden die de school wil uitdragen.
Een belangrijk deel van het artikel gaat in op het anoniem reageren. Mensen die anoniem reageren zouden iets te verbergen hebben. Ik ben het hier niet helemaal mee eens.

Op het onderwerp anonimiteit zou ik iets verder in willen gaan. Want wat verstaan we precies onder anonimiteit? Aan WikiKids werken bijvoorbeeld verschillende mensen mee die onder een pseudoniem/ nickname hun artikelen schrijven. Aan de naam kunnen we niet zien of het om een man/ jongen of vrouw/ meisje gaat. De bijdragen van deze “anonieme” gebruikers zijn erg constructief. Versta je dit ook onder anonimiteit?

Of moet je anonimiteit op internet anders definiëren? Want hoe anoniem ben je als je een website bezoekt? Op het moment dat je een website bezoekt zijn al verschillende gegevens van je bekend: Het IP-adres van je computer, welke site je eerder bezocht hebt, welk computersysteem en browser je gebruikt en welke zoekwoorden je hebt gebruikt (http://www.anoniemsurfen.com/).
Er zijn verschillende websites die ingaan op hoe je kunt voorkomen dat deze gegevens beschikbaar komen.
www.anoniemsurfen.nl/
www.anoniemopinternet.nl/
www.bestproxies.com/

Deze laatste website geeft ook een reden waarom je anoniem zou willen surfen:

“Er zijn zoveel redenen om anoniem het web op te gaan. U kunt dit voor bepaalde handelingen doen zoals een persoonlijke medisch probleem opzoeken via een zoekmachine, u gaat een website bezoeken die u niet zo vertrouwt en u wilt niet dat deze uw ip logt, u bent getuige van een misdaad en wenst de bevoegde instanties geheel anoniem op de hoogte te brengen, u wilt iets gênants vragen op een forum waar u reeds bekend bent en dan het liefst met een andere ipnummer en provider zodat men niet kan zien dat u het bent,…”

In een breder kader gezet kun je het hebben over de bescherming van je eigen Privacy tegenover de openbaarheid. Het vastleggen van gegevens bijvoorbeeld door de overheid over je surfgedrag. Een interessante website die ingaat op deze onderwerpen is: www.iusmentis.com/ van Arnout Engelfriet.

Over anonimiteit in de maatschappij schrijft hij:

In onze maatschappij is het echter wel geaccepteerd om anoniem te zijn in een groot aantal situaties. Niemand vraagt om legitimatie bij de supermarkt, er is geen enkele verplichting om uzelf te identificeren wanneer iemand u opbelt (Nederland is een van de weinige landen waar dit gebruikelijk is), en niemand controleert of u wel uw eigen adres als afzender op een brief vermeldt. Of sla eens een krant open. In verreweg de meeste gevallen is er geen enkele identificatie van de auteur, een tekst als “Van onze verslaggever” is alles. En toch protesteert niemand hier tegen.

Ik vind de stelling over anonimiteit in het artikel van Zengerink daarom iets te eenzijdig. De kanttekeningen die hij maakt vind ik prima maar onderbelichten de andere kant van anoniem internetten.

Ik ben benieuwd hoe anderen hier over denken.