Gerard Dummer

Het was al mogelijk om met Flickr.com je foto’s makkelijk te geotaggen. Dit kan nu ook met Picasa. Een website waar het mooi wordt uitgelegd vind je hier. Hier wordt er van uitgegaan dat je van een webalbum gebruik maakt. Je kunt dit ook doen als je eigen webruimte hebt. Daarvan heb ik een voorbeeld van online gezet. Het zijn foto’s van Amersfoort. Het is een eenvoudig voorbeeld dat snel is gemaakt. Er zijn vast nog mooiere voorbeelden te vinden of te bedenken.

Ik ben de laatste dagen aan het stoeien met Google Maps. Jammer dat Google zelf niet zo’n mooie interface heeft gemaakt voor Google Maps (GM). Voor Google Earth (GE) is dit toch beter verzorgd. Het plaatsen van een marker is in GE een peule(n)schil. Aanklikken, schuiven en klaar. In GM moet je hier iets meer moeite voor doen. Je moet in de code duiken om dit voor elkaar te krijgen. Of je maakt gebruik van allerlei bedrijfjes die zich op dit onderwerp gestort hebben. Dat kan ook.
Gelukkig houden veel mensen zich bezig met toepassingen rondom GM. Ook wat betreft tutorials en hulp kun je op veel plekken terecht. Een website waar ik veel aan heb gehad is een website van Mike Williams. Hier vind je de basics, more advanced stuff, custom maps, third party extentions en javascript concepts.
De website is vooral zo prettig omdat alle onderdelen met voorbeelden zijn uitgewerkt waarbij je rustig kunt gaan stoeien met de code. Wil je bijvoorbeeld een map met markers maken dan kun je hier zien hoe je dat doet. Helemaal handig vind ik het lijstje met Potential pitfalls die worden genoemd.

Zelf ben ik op deze site aan de slag gegaan met tooltips 2. Het voorlopige resultaat is hier te vinden. Het is een GM van Nederland waarop markers zijn geplaatst (nu nog maar één) waarin een video is opgenomen. Het leek me aardig om op deze manier video’s aan geografische plekken te koppelen.
De manier waarop deze kaart werkt is dat aan de kaart een xml-file gekoppeld is, waarin de informatie over de markers is opgenomen. De xml-file is hier te vinden.
Nu wist ik nog niet zoveel van xml-files en moet ik zeggen dat ik ook dankbaar gebruik maak van de voorbeelden die Mike Williams op zijn site heeft verzameld. Wat ik nu wel weet over xml-files is dat:

• geen gebruik kunt maken van <> of &-tekens (als losstaandteken).
• het nogal gevoelig is voor de tekens “;”, “,” en de ” of ‘.

Als je de xml-file wilt bekijken dan moet je van de bovenstaande link de bron bekijken. Daarin staat de echte code.

Maar goed. Zoals ik al zei zijn er ook bedrijfjes die zich richten op het gebruik van Google Maps. Een uitgebreid overzicht van allerlei toepassingen vind je op GoogleMapsMania, programmableweb en op Nederkaart. Een paar mooie voorbeelden vind ik zelf: Yourmap, Aardvark, Mapmaker, Mapbuilder en Strike up your google map. Meer informatie vind je nog op de wiki over Google Maps.

Nog meer informatie vind je trouwens op mijn FURL-pagina over Google Earth.

Een paar weken geleden is er in het kader van de subsidie die we hebben gekregen van OSS (Open Source en Standaarden) een video gemaakt over WikiKids. Deze video is nu af. De afgelopen dagen is de video al in verschillende formaten voorbij gekomen. De originele video is hier te downloaden. Door Ronald de Moor is de video ook al op Dailymotion gezet. Door Willem Karssenberg is de video ook nog op de videoportal van Kennisnet gezet. En tenslotte heeft Willem de embedded code ook nog een keer doorgegeven zodat ie op de wikikids/site geplaatst kon worden. Daar heeft Harm Hofstede het dan ook direct opgenomen. Ik vind het allemaal perfect.

Het onderstaande verhaal kreeg ik gemaild van mijn collega Manu Brakel. Ik vond het een aardig stuk om te lezen. Is het waar dacht ik ook? Misschien moet je ook nog maar de onderstaande foto bekijken en je mening vormen.

The Taxi Driver
By: Thomas L. Friedman
Another sign of our benighted times – the dehumanizing effect of the new technologies.
DS

I arrived at Paris Charles de Gaulle Airport the other night and was met by a driver sent by a French friend. The driver was carrying a sign with my name on it, but as I approached him I noticed that he was talking to himself, very animatedly. As I got closer, I realized he had one of those Bluetooth wireless phones clipped to his ear and was deep in conversation. I pointed at myself as the person he was supposed to meet. He nodded and went on talking to whomever was on the other end of his phone.

When my luggage arrived, I grabbed it off the belt; he pointed toward the exit and I followed, as he kept talking on his phone. When we got into the car, I said, “Do you know my hotel?” He said, “No.” I showed him the address, and he went back to talking on the phone.

After the car started to roll, I saw he had a movie playing on the screen in the dashboard — on the flat panel that usually displays the G.P.S. road map. I noticed this because between his talking on the phone and the movie, I could barely concentrate. I, alas, was in the back seat trying to finish a column on my laptop. When I wrote all that I could, I got out my iPod and listened to a Stevie Nicks album, while he went on talking, driving and watching the movie.
After I arrived at my hotel, I reflected on our trip: The driver and I had been together for an hour, and between the two of us we had been doing six different things. He was driving, talking on his phone and watching a video. I was riding, working on my laptop and listening to my iPod.
There was only one thing we never did: Talk to each other.

It’s a pity. He was a young, French-speaking African, who probably had a lot to tell me. When I related all this to my friend Alain Frachon, an editor at Le Monde, he quipped: “I guess the era of foreign correspondents quoting taxi drivers is over. The taxi driver is now too busy to give you a quote!”

Alain is right. You know the old story, “As my Parisian taxi driver said to me about the French elections … ” Well, you can forget about reading columns starting that way anymore. My driver was too busy to say hello, let alone opine on politics.

I relate all this because it illustrates something I’ve been feeling more and more lately — that technology is dividing us as much as uniting us. Yes, technology can make the far feel near. But it can also make the near feel very far. For all I know, my driver was talking to his parents in Africa. How wonderful! But that meant the two of us wouldn’t talk at all. And we were sitting two feet from each other.

When I shared this story with Linda Stone, the technologist who once labeled the disease of the Internet age “continuous partial attention” — two people doing six things, devoting only partial attention to each one — she remarked: “We’re so accessible, we’re inaccessible. We can’t find the off switch on our devices or on ourselves. … We want to wear an iPod as much to listen to our own playlists as to block out the rest of the world and protect ourselves from all that noise. We are everywhere — except where we actually are physically.”

A month ago I was in San Francisco and went for a walk. I was standing at an intersection waiting to cross the street when a man jogging and wearing his iPod came up next to me. As soon as the light turned green he sprinted into the crosswalk. But a woman driving a car — running a yellow light — almost hit him before she hit the brakes. The woman was holding a cellphone in her right ear and driving with her left hand. I thought to myself, I’ve just witnessed the first postmodern local news story, and I crafted the lead in my head: “A woman driving her car while speaking on her cellphone ran over a man jogging across the street while listening to his iPod. See page 6.”

Hey, I love having lots of contacts and easy connectivity, but in an age when so many people you know — and even more you don’t know — can contact you by e-mail or cellphone, I’m finding this age of interruption overwhelming. I was much smarter when I could do only one thing at a time. I know I’m not alone.

A few weeks ago I was trying to find my friend Yaron Ezrahi in Jerusalem. I kept calling his cellphone and getting no answer. I eventually found him at home. “Yaron, what’s wrong with your cellphone?” I asked.

“It was stolen a few months ago,” he answered, adding that he decided not to replace it because its ringing was constantly breaking his concentration. “Since then, the first thing I do every morning is thank the thief and wish him a long life.”

From The New York Times, November 1, 2006

Een van de activiteiten van ICT op school is de Kennisrotonde. Een van de projecten die bij de kennisrotonde is aangevraagd gaat over Google Earth (GE). Bij dit project ben ik nu ook betrokken. Erg leuk. De Hogeschool Domstad heeft de algemene projectleiding voor dit project gekregen. Samen met de scholen gaan we nadenken over de implementatie van GE in de aardrijkskunde- en geschiedenismethode. Meer over dit onderwerp kun je op de website van ICT op school lezen. De betrokken scholen bij dit project zijn de Piusschool uit Abcoude, de obs Piet Mondriaan, ook uit Abcoude en de Basisschool Watergraafsmeerse School Vereniging uit Amsterdam.
Voor de start van het project vanmiddag leek het me leuk om alvast deze posting te plaatsen: Alle deelnemers in beeld. Het is een kmz-bestand en hier heb je Google Earth voor nodig om het te openen.
Als er mensen zijn die spontaan ideeën krijgen bij dit project dan hoor ik die hier graag. Als het goed is zal er ook een aparte weblog voor dit project worden aangemaakt. Als het adres hiervan bekend is, zal ik die hier natuurlijk ook vermelden.

Afgelopen week heb ik op verzoek van Jan Jacobs een presentatie verzorgd aan het Nederlands Netwerk voor open en afstandsleren (NNOAL) over de mogelijkheden van Google Earth (GE). Deze bijeenkomst vond plaats in School voor de toekomst.

In de presentatie ben ik ingegaan op de mogelijkheden van GE, de toepassingen en programma’s waarmee GE kan samen werken. Voor de presentatie had ik voor de verandering nu eens geen PowerPointPresentatie gemaakt maar een presentatie in GE zelf. Nu was ik hier niet helemaal origineel in omdat op de Geo Developers day van Google dit idee ook al was toegepast. Ik weet niet of dit de beste manier van presenteren is maar vond het leuk om het op deze manier uit te proberen.

Het presentatiebestand bestaat uit twee delen die ik in twee mappen heb gezet. In de map Presentatie staan de “slides” van mijn verhaal. In de map extra bestanden staan de verschillende voorbeelden die ik heb gevonden en zelf heb gemaakt. Omdat ik de draad van mijn verhaal niet kwijt wilde raken (en dat was door alle bestanden goed mogelijk) heb ik voor mijzelf nog een webpagina aangemaakt met een overzicht van wat ik wilde laten zien. Dat overzicht bleek handig vond ik zelf.

In de presentatie heb ik laten zien welke mogelijkheden GE biedt. Onder andere: het zoeken van plaatsen, het uitstippelen van een route, het zoeken van bedrijven, het mailen van een placemark of JPEG, het bepalen van de schaal en het verkrijgen van een overzicht.

Daarnaast heb ik de mogelijkheden laten zien van GE in combinatie met foto’s (waaronder flickr.com met de geweldige geotagservice. Deze twee bestanden geven je daarbij alle mogelijkheden die je nodig hebt: Metaltoad en screencast, panoramafoto’s, video’s, en mashups van foto’s en video’s. Ook het werken met Sketchup en 3D-gebouwen kwam aan bod. Een fraai voorbeeld blijft daarvan de Rotterdamse landmarks.
Ook ben ik ingegaan op de mogelijkheden van het werken met extra lagen waarvan ik de Blue marble en Pirates of the Caribian > zelf erg leuk vind.

Voor het onderwijs biedt GE ook genoeg mogelijkheden. Hier heb ik een earthquest laten zien waarin leerlingen een opleiding krijgen tot geheim agent en tegelijkertijd alles leren over de lengtegraden en breedtegraden.

Ik had een uur de tijd en hierin moesten ook nog drie stellingen worden behandeld. Het bleek wel dat ik veel te veel materiaal had meegenomen omdat ik bijvoorbeeld niet ben ingegaan op de mogeljkheden van GPS (bijvoorbeeld hier te vinden, Edugis, gebruik van GE in de reclame (bijvoorbeeld British Airways, GE in combinatie met dienstverleners (bijvoorbeeld Earthbooker ) en andere toepassingen zoals Placeopedia en Celestia.

De stellingen luidden overigens:

• Google earth kan in samenwerking met andere webapplicaties de gewone aardrijkskundemethoden zonder problemen vervangen.
• Google Earth is een gevaar voor de nationale veiligheid
• Google Earth maakt klassieke kaartvaardigheden achterhaald

Ben benieuwd hoe anderen hier over denken.

De bijeenkomst was trouwens prima verzorgd door de mensen van School voor de toekomst. Mijn presentatie stelde nogal wat eisen aan de techniek. Ik maakte gebruik van uiteenlopende videoformaten. Waar ik niet aan gedacht had was dat ik ook nog een streaming video wilde laten zien en dat hij eigenlijk nog een poort (7070) voor geopend had moeten worden. Deze werkte dan ook niet. Na afloop van de bijeenkomst was er nog een lunch die door de leerlingen van het Koning Willem I college werd verzorgd. Een prima afsluiting van de dag.

De presentatie hield ik overigens met mijn nieuwe muis de SpaceNavigator, waarover Willem Karssenberg ook een bericht maakte. Als je eenmaal met deze muis hebt gewerkt in GE wil je niet meer anders.

Vandaag de mail gekregen van de NOT over de verschillende sessies die je bij zou kunnen wonen. Een van de sessies gaat over Smartus. In het kort is dat een digitaal schoolplein. Smartus is een onderdeel van Lappset, een Fins bedrijf gespecialiseerd in speeltuinen. In Nederland worden ze vertegenwoordigd door YALP. Op deze website vind je ook een link naar een Jeugdjournaalfilmpje over het digitale schoolplein. Achter het schoolplein zit ook nog een echte filosofie waarvan de belangrijkste punten zijn: leren met je hele lichaam, kindgerichte interactie en samen, niet alleen.

Ik ben benieuwd of er nog meer van dit soort interactieve schoolpleinen zijn.

Vorige week zijn mijn collega’s naar Berlijn geweest naar de online Educa. Ik begreep dat het erg interessant was. Een van de zaken die een collega was tegengekomen was de website Videojug. Op deze website vind je inistructiefilmpjes over de meest uiteenlopende onderwerpen. Ik neem er hier een paar op.

Hoe je de perfecte vriend moet zijn

Hoe je een slot in een deur kunt zetten

Erg leuk. Ook de mogelijkheden die Videojug biedt vind ik aardig. Het kan gemakkelijk worden opgenomen op een website, je kunt het in verschillende formaten downloaden (heb ik zelf nog niet gedaan), je hebt de tekstversie van een filmpje, en je kunt natuurlijk commentaar geven. Verder zijn er tig-mogelijkheden opgenomen om het als favoriet te bewaren (onder andere delicious en furl.

Een heel andere insteek dus dan YouTube. Waar je ook veel niet-instructiefilmpjes vindt. Bij YouTube zijn ze overigens wel te vinden. Ik volg af en toe de Harvard-cursussen over computergebruik. Ook interessant.

Vorige week stond op de weblog van Mijn Kind online een leuke video over augmented reality. Een geweldige presentatie. Ik kende het onderwerp al wel maar had er nog niet eerder filmpjes van gezien. Toch maar eens gezocht op YouTube. En daar vind je een aardige verzameling toepassingen. Een hele aardige voor het onderwijs vond ik het boek waarin (nou ja, waarop) de uitleg van vulkanen aan bod komt. Bekijk het filmpje maar eens.

Augmented reality kent verschillende mogelijkheden. Eentje daarvan is als een toegankelijke handleiding. Zoals je hier ziet in het Ikea-filmpje.

Bij het stembureau waar ik vanmorgen mijn stem mocht uitbrengen, hingen deze verkiezingsposters. Erg leuk.