In het hoofdstuk Een nieuwe maatschappij gaat Jarvis in op het begrip: Elegante organisatie.

Jarvis noemt Facebook een voorbeeld van een elegante organisatie. Het is elegant omdat het bestaande community’s een platform geeft om met elkaar te communiceren. Jarvis benadrukt dat je als bedrijf zelf geen community kunt starten maar dat je bestaande community’s moet ondersteunen. Zo’n platform is een manier waarop je orde kunt scheppen in de chaos van het internet.

Jarvis geeft aan dat verschillende bedrijven dit doen: orde scheppen in de chaos. Google doet dit rondom het zoeken, Amazon doet dit op het gebied van consumentenopinies, Facebook, LinkedIn organiseren vrienden en collega’s. Flickr geeft fotoliefhebbers de mogelijkheid zich te organiseren en Wikipedia biedt een platform waarop de collectieve kennis neergezet kan worden. Platformen biedt mensen de mogelijkheid tot zelforganisatie. We zijn niet meer afhankelijk van andere organisaties die dat voor ons doen.

Als je een platform aanbiedt kun je van te voren niet bepalen welke groepen hier gebruik van zullen gaan maken. Dat moet je aan de groepen zelf over laten. Jarvis noemt als voorbeeld van de website Meetup dat de populairste groep een groep heksen was. Een platform moet open zijn en flexibel. Zo kunnen verschillende soorten groepen er gebruik van maken. Met deze platformen wordt Internet sociaal.

Jarvis haalt ook de campagne van Obama aan waarin gebruik wordt gemaakt van social software. Daar blogde ik al eerder over toen ik de Plug In sessie van Studium Generale had bijgewoond.

Door de platformen wordt het internet ook minder anoniem zegt Jarvis. Je gaat om met mensen die je kent, aardig vindt en vertrouwt.
Communities kun je dus niet creëren en ze doen wat ze zelf willen. En het geeft ons middelen in handen om onszelf te organiseren.

Verder gelezen

Ik vind het opvallend dat Jarvis niet spreekt van web 2.0. Een term die aan O’reilly wordt toegeschreven.
Een paar voorbeelden van hoe social software er voor zorgt dat mensen zich zelf kunnen organiseren: de flashmob en de Iraanse presidentsverkiezingen.

Via onder andere Facebook worden flashmobs georaniseerd. Meer voorbeelden van flashmobs vind je op YouTube.

De Iraanse presidentsverkiezingen werden op Twitter op de voet gevolgd. Examinor.com schrijft hierover:

In the past, oppressive regimes kept rebellions quiet with relative ease. They simply didn’t allow media to get out and cover it. But then the social media revolution happened. And along with it came many devices that couldn’t be suppressed, like cell phones and mobile computing devices. Now the “unconventional” has become the norm. And along with it came a flood of information about what was really happening in Iran.

Lees ook meer hierover op:

Nieuwe rage in Frankrijk is de apero geant. Een grote facebookborrel.

Dat dit niet alleen positief is laat dit bericht zien.

Voor het onderwijs

Zijn er voor het onderwijs ook elegante organisaties bedacht of ingericht? Kennisnet biedt (zoals al eerder aangegeven) verschillende mogelijkheden zoals de communities en wiki’s. Surf had Surfgroepen en komt nu met een nieuwe omgeving.

Een ander punt dat Jarvis noemt is dat virtuele groepen bij elkaar komen. In het onderwijs zie ik zoiets gebeuren bij de TeachMeets. Online besluit iemand om een bijeenkomst te organiseren. Een wiki wordt ingericht en iedereen die mee wil doen kan zich inschrijven. In Nederland zijn een aantal Teachmeets georganiseerd.