Mijn oudcollega is op de Kees Boekeschool (in Bilthoven) begonnen met de basisuniversiteit. Op hun website schrijven ze hierover:
De Basisuniversiteit is een organisatie die slimme kinderen de mogelijkheid geeft om onderzoek te doen op uiteenlopende onderwerpen. Dat doen ze samen mèt en onder begeleiding vàn experts uit de wetenschap of het bedrijfsleven. Zowel kinderen als experts worden daar wijzer van.
Onze studenten zijn in een leeftijd waarop hun hersenen nog zeer flexibel zijn, ze zijn weethongerig en staan nog volledig open voor alles wat er te leren en te onderzoeken is. Hun verwondering werkt aanstekelijk, elke participerende expert zal dat beamen.
Ze richten zich nu op ICT (oa. robotica, 3D wereld, programmeren voor de iPhone), natuurkunde (oa sterrenkunde), scheikunde en wiskunde.
Mijn collega, van Hogeschool Domstad, Sijmen Cozijnsen is nu ook bij een project betrokken. De zogenaamde geluidenbox.
Gisteren heb ik mijn tweede teachmeet bijgewoond. Deze keer vond het plaats tijdens de IPON. Zo’n 70 mensen waren bij deze editie aanwezig. Voor iedereen die niet weet wat een teachmeet precies is, hier (mijn) definitie:
Een teachmeet is een informele inspirerende bijeenkomst waarin korte presentaties door deelnemers worden afgewisseld met borrelmomenten en een loterij en thuisblijvers via online media op de hoogte worden gehouden van de ontwikkelingen tijdens de bijeenkomst.
Pfff. Een hele mond vol dus. Ik zal de verschillende onderdelen verder toelichten.
De deelnemers
Iedereen die geïnteresseerd is in het onderwerp van de avond kon zich hiervoor opgegeven. In dit geval is het brede onderwerp ICT en onderwijs. Op de wiki van de teachmeet kun je zien wie zich precies hebben opgegeven. Hier valt uit op te maken dat de meeste mensen gewoon erg nieuwsgierig zijn naar het fenomeen teachmeet, de sfeer en naar het onderwerp van de avond. Van verschillende kanten werd de zorg uitgesproken dat hier zo weinig gewone docenten bij aanwezig waren. Ik weet zelf niet of je daar zo veel zorgen over hoeft te maken. De teachmeet heeft zijn eigen functie, denk ik. De belangrijkste is elkaar inspireren. Volgens mij nemen de mensen die hierbij aanwezig zijn deze inspiratie mee naar hun eigen netwerken. Inspiratie in de vorm van concrete ideeën maar ook in de vorm waarop je bezig kunt zijn met professionaliseringsbijeenkomsten.
Ik kreeg wel de indruk dat mensen die hier aanwezig waren vooral gerekend kunnen worden tot de Innovaters en Early adopters. Mijn beeld is dat de meeste leerkrachten niet tot deze groep behoren. Maar dat betekent niet dat de teachmeet an sich niet interessant zou kunnen zijn voor de gewone leerkracht.
(BTW: hoe vaker ik schrijf: de gewone leerkracht, des te meer ik denk: volgens mij zijn er genoeg bijzondere leerkrachten. Ze houden zich misschien alleen niet direct bezig met ICT in het onderwijs maar bijvoorbeeld wel met drama in het basisonderwijs.)
Korte presentaties
Er werden presentaties gegeven van 7 minuten (micro) en 2 minuten (nano). Uitgangspunt hierbij is dat je in principe geen slideware (lees PowerPoint) gebruikt. Het moet een actieve presentatie zijn. Een verhaal vertellen kan. Iets laten zien of ervaren kan ook. Niet de ingeblikte versie van een programma laten zien dus maar het programma zelf. Best lastig als je veel wilt vertellen. Maakt het wel spannend. Zelf heb ik voor deze keer de website www.prezi.com gebruikt. Een site waar je mooie (toch) presentaties kunt maken waarbij vooral het zoomeffect en de ordening van de onderwerpen het visueel erg aantrekkelijk maken. Mijn presentatie over Google Earth, SkethcUp en Gamekit is hier te vinden. Vond het leuk om dit zo uit te proberen. Het zorgde er ook voor dat ik de rode draad in mijn verhaal kon vasthouden. Het voorbereiden van zo’n korte presentatie kost trouwens niet minder tijd dan een presentatie van een uur. Tenminste bij mij. Als alles in zo’n korte tijd moet gebeuren moet je het tot in de puntjes hebben voorbereid (vind ik) en er rekening mee houden dat er iets mis zou kunnen gaan (en daar dan snel weer een oplossing voor kunnen vinden). Zo had ik mijn presentatie op mijn Macbook gezet, op mijn USB-stick, online en nog als zipbestand bij surfgroepen staan. Gelukkig kon ik de presentatie gewoon openen bij de website prezi. Ook had ik alle linken natuurlijk gedubbeldchecked en gekeken of het zou werken op zowel een Mac als een Windowscomputer. Ook hier ging het allemaal goed (bij een aantal deelnemers liep het hier mis). Het enige waar ik nu tegenaan liep was het feit dat het beeldscherm van mijn Macbook niet direct zichtbaar was op de beamer. Dit koste mij toch al snel meer dan een minuut. Tijdens de presentatie loopt de klok mee. Als er nog dertig seconden over zijn dan krijgt de spreker een seintje doordat iemand zijn hand opsteekt en een knuffel omhoog houdt. Als de tijd echt om is wordt de knuffel naar de spreker gegooid om duidelijk maken dat hij/zij moet stoppen. Harry Spoelstra gaf daar vanuit het oogpunt van de reisbeer nog zijn eigen visie op (werkt waarschijnlijk alleen onder Windows in Internet Explorer maar is de moeite waard om te bekijken).
O ja, de volgorde van de presentaties werd bepaald door de online fruitmachine. Ook erg leuk.
borrelmomenten en loterij Het informele karakter van een teachmeet is volgens mij wel een onderdeel van het succes. Dit informele karakter wordt onderstreept door de borrel en het feit dat er een loterij wordt gehouden. Voor de borrel en loterij zijn sponsoren nodig die een en ander willen financiëren. Tegelijkertijd denk ik dat het voor de sponsoren een mooie gelegenheid is om hun producten onder de aandacht te brengen van de innovators en early adopters. Geen slechte zaak lijkt me. De opbrengst van de loterij is bestemd voor een goed doel. Gisteren was nog niet bekend welk goede doel dit zou worden. Ik heb hier trouwens al wel een goed idee voor. Ik schreef al eerder over de workshopreis die collega’s van mij maken naar Banda Atjeh. Nu zijn ze druk bezig met het inzamelen van geld om daar spullen voor de scholen te komen die ze verder helpen. Dus Fons, bij deze draag ik dit project voor als goed doel van de loterij. De prijzen waren trouwens niet mis. Zelf mocht ik met de twee hoofdprijzen naar huis toe gaan. Een interwrite mobi en een visualiser. Erg mooi moet ik zeggen. En ook direct bruikbaar voor het volgende thema waarin ik het onder andere ga hebben over digiborden.
online media
Tijdens de bijeenkomst werd er druk getwitterd, foto’s gemaakt en zag ik behoorlijk wat flips aan het werk. Het resultaat daarvan is te vinden in de search van twitter, de foto’s op Flickr en video’s op vimeo. Zag vandaag nog geen video’s op YouTube staan. Misschien komt dat nog.
Willem Karssenberg heeft er trouwens voor gezorgd dat alle presentaties door Presentations2go zouden worden opgenomen. Heb ze nog niet gevonden maar dat zal binnenkort waarschijnlijk beschikbaar zijn.
Verdere opmerkingen Dit keer heeft de Teachmeet de IPON-award gewonnen. Een mooie opvolger van WikiKids zou ik zo zeggen.
Het was de tweede keer dat ik op de teachmeet was. En ik moet zeggen dat ik er weer meer energie van heb gekregen. Toch knap als je bedenkt dat er zo’n 20 presentaties zijn geweest.
De organisatie was perfect. Er is aardig wat werk in gestoken. Zelf een zamboni was geregeld om de informele sfeer op peil te houden:-)
Volgens mij komt op het volgende grote ICT-congres weer een Teachmeet.
Het fenomeen teachmeet zou volgens mij heel goed deel uit kunnen maken van een grotere studiedag. Een teachmeetstart of afsluiting van een dag.
Lex Slaghuis heeft een artikel geschreven op Frankwatching.com over WikiKids en de presentatie die ik had gegeven op wikiwednesday. Leuk om te lezen. Lex bedankt voor het artikel.
Gisteren kreeg ik het bericht dat ik nu echt ben geregistreerd als lerarenopleider. Ik ben er ongeveer een jaar mee bezig geweest en het is me goed bevallen moet ik zeggen. Het was voor mij een mooie aanleiding verder te verdiepen en te professionaliseren.
Via deze plek daarom mijn dank aan iedereen (collega’s, peer-coach, peer-beoordelaars en studenten) voor hun bijdrage aan deze registratie. Ik ben er blij mee.
Op 16 april 2009 organiseert Hogeschool Domstad een sponsorloop voor Atjeh. Ik heb al eerder een bericht hier aan besteed en een oproep gedaan hiervoor. Inmiddels heb ik twee sponsoren. Nog acht te gaan wat mij betreft. Dus kom op zou ik zeggen en lees even het bericht hieronder nog een keer. Hierin hebben (mijn collega) Sonja van Aart en (vierdejaars student) Sjoerd Verkerk alle zaken nog een keer op een rijtje gezet. Erg leuk om te lezen bijvoorbeeld dat De Wilde Ganzen het bedrag dat we ophalen zullen verdubbelen.
Ok. Een beetje rare aanhef voor een blogpost misschien maar het is toch wel een beetje zo. Op de aankomende IPON 2009 ben ik op verschillende momenten (in verschillende hoedanigheden) te zien. Ten eerste zijn mijn collega’s (ok ik zelf dan niet echt) van ICT-educatie aanwezig op de Apple-stand in het kader van het RTC (Regionaal Training Centrum). Zie ook de post van Fons van den Berg op Helikon.
‘s Avonds ben ik er zelf op de TeachMeet en vertel dan iets over de nieuwste mogelijkheden van Google Earth. Dit zal een sportieve gebeurtenis worden.
Tenslotte ben ik er ook op donderdagmiddag om WikiKids te vertegenwoordigen. WikiKids is de hele IPON aanwezig. Vanuit WikiKids vinden we dat we de IPON zeker niet aan onze neus voorbij kunnen laten gaan, aangezien we vorig jaar de IPON-award hebben gewonnen voor meest innovatief ICT-project.
De afgelopen week hebben eerstejaars studenten van Hogeschool Domstad in het kader van thema 3 Lesgeven met ICT ervaringen opgedaan met het maken van een filmpje in iMovie op de Macbook (zie ook dit bericht). Alle groepjes hebben dit prima volbracht moet ik zeggen. In korte tijd (1 uur: korte instructie, filmen en monteren) hebben ze allemaal een filmpje kunnen maken. Een paar hiervan op een rijtje.
Misschien dat we in de toekomst (volgend jaar) gaan publiceren op Eurocreator.
Dit was ook direct de laatste les in thema 3. In het volgende thema (organisatie) gaan de studenten zich bezig houden met 1) alles rondom digitale schoolborden 2) netiquette, digitaal pesten en contentfiltering. Als het zover is zal ik daar ook weer over posten.
Afgelopen woensdagavond heb ik een presentatie gegeven op de tweede Wikiwednesdaybijeenkomst. Dit op uitnodiging van Lex Slaghuis van Wikiwise.
Lex had me gevraagd of iets zou kunnen vertellen over wiki’s en emoties. Ik vond het een mooie uitdaging om te kijken of ik vanuit verschillende perspectieven (emotionele) de ervaringen die we hebben opgedaan in de afgelopen drie jaar met WikiKids te delen. Mensen die me volgen op Slideshare hebben waarschijnlijk de presentatie al voorbij zien komen. Hieronder is ie voor iedereen te zien.
Op de een na laatste slide geef ik aan wat onze ervaringen zijn na drie jaar WikiKids.
Samenwerking: stel een gevarieerd team samen
Communicatie: communiceer onderling zoveel mogelijk over de werking van de wiki
Structuur: laat de structuur organisch tot stand komen
Aandacht: pak niet alles tegelijkertijd aan. Leidend is het leerproces van de deelnemers
Communicatie en publiciteit: zorg dat zoveel mogelijk mensen je wiki kennen en nodig ze uit
Stichting: niet noodzakelijk. Wel als je afhankelijk bent van subsidies
Workshop: leer anderen hoe ze moeten werken met je wiki en moedig ze aan.
Hou het simpel voor de deelnemers
Maak gebruik van bekende middelen (zoals mail, mailinglist)
Geef veel vrijheid (structuur ontstaat vanzelf)
Hou het doel voor ogen en trek hier genoeg tijd voor uit (WikiKids kent geen deadline).
Ik moet zeggen dat ik het spannend en verfrissend tegelijk vond om voor een (weliswaar klein) publiek te staan dat niet bestond uit leerkrachten maar mensen die beroepshalve met het implementeren van Wiki’s bezig zijn. Het leverde mij ook weer nieuwe inzichten op.
Dit keer heb ik voor de game die ik gemaakt heb met GameKit de plattegrond van de school als uitgangspunt genomen.
De school is nagebouwd in GameKit. Daarbij zijn de verhoudingen in mijn geval enigszins uit het oog verloren. De klaslokalen ten opzichte van de gangen zijn wel een beetje aan de kleine kant. Dit had ik natuurlijk kunnen voorkomen door het eerst nauwkeuriger uit te werken. Dan had ik als volgt te werk moeten gaan:
De eenheid binnen GameKit waarmee je bouwt (in mijn geval) is het element “Vaste grond”.
Die kun je draaien, langer en korter maken. Nu heb ik voor een klas steeds twee keer vaste grond in de breedte en twee keer vaste grond in de lengte genomen. Bij een gemiddeld klaslokaal van 8 bij 8 meter is 1 blok daarmee dus 4 meter. Voor de gang heb ik 1 blok als uitgangspunt genomen. Maar daarmee wordt de gang dus in werkelijkheid direct 4 meter. Voor een gemiddelde school lijkt me dat wat aan de grote kant.
Ik had dus beter de school op een ruitjespapier kunnen weergeven. En dan waarschijnlijk gezien dat de verhouding tussen de gang en de klas anders had gelegen. Meer richting 2,5 tot 3 blokken voor de klassen.
Maar goed. Ik ga er voor het gemak maar even van uit dat de verhoudingen wel kloppen. In deze game heb ik ook de achtergrond ingekleurd. Als je dat doet dan zie je een blokstructuur die je in moet kleuren. Dat biedt leuke aanknopingsmogelijkheden voor oppervlakte berekeken.
Het probleem dat ik nu ondervind bij het testen van de game is dat ie niet alles weergeeft. Het laden van de game duurt al een tijdje. En als ie dan geladen is worden niet alle plaatjes weergegeven. Weet niet of er een bepaalde limiet aan zit maar zou ik hier tegen een grens aanlopen?
Misschien als ik de achtergrond weghaal dat het dan wel werkt.
Voortschreidend inzicht: de game laadt nu veel sneller. Dus zonder achtergrond ondervind je minder problemen.
Waar het na het bouwen van de gameomgeving steeds op neer komt, merk ik, is het strategisch inzetten van punten en obstakels. Bij het inrichten van de game ben je dus steeds bezig om beslissingen te maken in de trant van: als ik op deze plekken nu punten neerzet, hoe zorg ik er dan voor dat de speler deze punten kan behalen? En hoe bouw ik tegelijkertijd obstakels in zodat het ook uitdagend wordt voor de speler om de level uit te spelen.
In dit geval heb ik eerst in elk klaslokaal punten neergelegd. Daarna kijk ik hoe ik de speler de punten kan laten bemachtigen. Om in het eerste klaslokaal te komen, moet de speler eerst een band tegen een muur aan laten stuiteren. Hierdoor verdwijnt de muur en krijgt de speler toegang tot de klas en de punten.
Voor mij als bouwer is het nu duidelijk dat de speler de bal tegen de muur aan moet stuiteren. Een speler die deze uitleg niet heeft zal moeten onderzoeken hoe hij bij die punten kan komen. Ik kan nog beslissen om een uitlegtekst toe te voegen, of niet. Dit zou ik ook kunnen beslissen als ik iemand het spel heb laten spelen en diegene komt er helemaal niet uit. Dan zijn tips dus misschien nodig.
Wat ook nog een overweging is, is het feit dat ik wel weet waar de finish is maar dat de speler dat niet weet. De finish zit redelijk arbitrair naast het eerste klaslokaal (tenminste het klaslokaal dat ik als eerste gebouwd heb). Ik zou daarom ook nog een pijl in de goede richting kunnen laten wijzen. Maar ook dit vind ik een beslissing die afhangt van of een speler eruit komt of niet.
Dan ook nog even over waarom ik de school als uitgangspunt heb genomen deze keer. De belangrijkste reden is dat ik denk dat kinderen het leuk vinden om van hun school een gameomgeving te maken. Maar er zijn nog meer redenen. 1) Omdat de school een bekende omgeving is, lijkt het me voor leerlingen ook gemakkelijker om bij het bouwen de juiste verhoudingen in het oog te houden. 2) Per lokaal zou steeds een andere leerling de punten en obstakels kunnen inrichten. Op die manier kun je het samenwerken bevorderen. Ik vermoed trouwens wel dat kinderen met elkaar gaan overleggen over hoe ze dan de obstakels in kunnen bouwen.
Als de game echt klaar is zal ik het ook hier vermelden.
